استفاده از مدل‌های عددی هواشناسی و روش ردیابی اشعه برای بهبود تعیین موقعیت مطلق دقیق

یکی از مباحث مهم در ژئودزی تعیین موقعیت نقاط است که به دو روش نسبی و دقیق انجام می‌شود. روش‌ تعیین موقعیت مطلق دقیق (PPP) که در دو دهه اخیر گسترش یافته و مزایای ویژه‌ای نسبت به روش نسبی دارد، هنوز نتوانسته به دقت روش-های تعیین موقعیت نسبی برسد. عمده‌ی مشکلات این روش مربوط به مدل‌های پردازش، ابهام فاز غیرصحیح و دقت برآورد اثر تروپوسفر است. تاکنون تلاش‌های زیادی برای اصلاح مدل‌ها و کالیبراسیون بایاس فازهای ماهواره‌ای صورت گرفته است. در این مقاله هدف برآورد هرچه دقیق‌تر تأخیر تروپسفری و در نتیجه افزایش دقت تعیین موقعیت با روش تعیین موقعیت مطلق دقیق است. برای این منظور تأخیر توسط پردازش PPP محاسبه می‌گردد، سپس سعی می‌شود بخشی از تأخیر که این روش نتوانسته مدل کند، توسط روش ردیابی اشعه محاسبه و اعمال گردد تا تعیین موقعیت به دقت بالاتری برسد. امواج منتشره از ماهواره‌ها تحت تأثیر تروپوسفر دچار تأخیر می‌شوند. مدل کردن این تأخیر در روش‌های تعیین موقعیت برای دستیابی به دقت بالا، بسیار مهم است. روش‌های مختلفی مانند روش ردیابی اشعه و استفاده از توابع نگاشتی مثل GMF , VMF , که تأخیر زنیتی را به تأخیر مایل تبدیل می‌کند، برای برآورد این تأخیر موجود است. در این مقاله تأخیر مایل تروپوسفری با استفاده از مدلهای عددی هواشناسی توسط ردیابی اشعه محاسبه شده است و اختلاف آن با تأخیرات مایل تروپوسفری بدست آمده به سه روشی که به تفضیل شرح داده خواهد شد )با استفاده از تابع نگاشت GMF و تأخیر زنیتی بدست آمده از روشPPP ) به فایل‌های RINEX اعمال شده است. سپس برای فایل‌های RINEX اصلاح شده، پردازش PPP انجام شد. در واقع هدف ساختن فایل مشاهداتی RINEX جدیدی است که تأخیر مایل حاصل از PPP به جواب ردیابی اشعه نزدیک باشد. سپس اثر این اصلاح مشاهدات را در مختصات گیرنده حاصل از این روش‌ها بررسی می‌نماییم. با مقایسه‌ی نتایج با مختصات ITRF نقطه، مشخص شد که اعمال اختلاف بین تأخیر مایل حاصل از حاصلضرب تأخیر زنیتی بدست آمده از روش PPP در 88% تابع نگاشت هیدروستاتیک GMF و 12% از تابع نگاشت غیرهیدروستاتیک با تأخیر حاصل از روش ردیابی اشعه، به فایل‌های مشاهداتی، باعث بهبود تعیین موقعیت مطلق دقیق می‌شود.